A02110 Hawker Tempest Mk.V naoorlogs
De Hawker Tempest V, een vliegtuig dat moet worden beschouwd als een van de beste vliegtuigen uit de Tweede Wereldoorlog, zou zijn ontwerplijn kunnen terugvoeren op de Hurricane-jagers die slechts twee jaar eerder zo doorslaggevend bleken te zijn tijdens de Battle of Britain. absolute hoogtepunt van het ontwerp van gevechtsvliegtuigen met zuigermotor. Toen de talentvolle ontwerper Sydney Camm op zoek was naar een vervanger voor de 'Super Hurricane'™-vervanger voor de luchtvaartredder van de Battle of Britain, had hij zeker de Tempest V in gedachten. Zoals hij was, wordt de Tempest vaak in de war gebracht. met zijn voorganger in dienst van de Royal Air Force, de Typhoon, ook al zijn het twee heel verschillende vliegtuigen.
De oorspronkelijke vervanger van de Hawker Hurricane was de Typhoon, een vliegtuig dat probeerde de krachtigste zuigermotor die op dat moment beschikbaar was te combineren met een klein, maar sterk en zwaar bewapend casco. Hoewel bedoeld als onderscheppingsjager, werd tijdens de ontwikkeling duidelijk dat het nieuwe vliegtuig deze rol niet zou kunnen vervullen, aangezien de dikte van de vleugel niet bevorderlijk was voor hoge prestaties op grote hoogte. In feite zou de Typhoon een behoorlijk moeilijke ontwikkeling en service-introductie doorstaan, tot het punt waarop annulering van het programma ooit serieus werd overwogen. Niettemin zou de Typhoon uiteindelijk zijn niche in de luchtvaart vinden als een krachtig grondaanvalvliegtuig en een vliegtuig dat tot zijn recht zou komen tijdens de geallieerde invasie van Normandië.
Zich ervan bewust dat hun Typhoon een groot potentieel had maar verbetering nodig had, begon het ontwerpteam van Hawker te werken aan een nieuw gevechtsproject, een project waarin veel van dezelfde filosofieën als Typhoon waren verwerkt, maar ook een aantal belangrijke wijzigingen. Het nieuwe vliegtuig werd aanvankelijk de Typhoon Mark II genoemd, maar dit werd veranderd in Tempest toen de eerste vlucht van het prototype naderde. Hoewel dit nog steeds een groot vliegtuig was voor een eenmotorig gevechtsvliegtuig, was het casco licht en zou het worden aangedreven door de enorm krachtige 24-cilinder Napier Sabre-motor, een krachtbron die het nieuwe gevechtsvliegtuig spectaculaire prestaties zou geven. De nieuwe Hawker Tempest maakte zijn eerste vlucht op 2 september 1942 en had een nieuw ontworpen vleugel met laminaire stroming, die veel dunner was dan de vleugel van zijn voorganger en waardoor de nieuwe jager met ongelooflijke snelheid door de lucht kon glippen.
Op het eerste gezicht delen de Typhoon en Tempest veel overeenkomsten, maar als je weet waar je moet kijken, is het niet moeilijk ze uit elkaar te houden. Zonder twijfel is de vleugel het meest opvallende onderscheidende kenmerk. Deze is niet alleen dunner dan die van de Typhoon, maar heeft ook een geheel andere vorm. Met een rechtere voorrand en een meer elliptische achterrand was de vleugel van de Tempest ontworpen voor snelheid, ook al kon hij nog steeds effectief worden gebruikt bij een grondaanval. Andere verschillen in het Tempest-ontwerp zijn onder meer een iets langere neus en een staartgedeelte dat veel groter lijkt, met een royalere verticale stabilisator met een uitgesproken dorsale filet. Tijdens de eerste vlucht van het prototype van het vliegtuig behaalde het een indrukwekkende topsnelheid van 760 km/u in horizontale vlucht, wat indruk maakte op zowel het ontwerpteam als het toekijkende Air Ministry.
De Hawker Tempest V kwam begin 1944 in dienst bij de Royal Air Force, waarbij de eerste twee squadrons die het type ontvingen beide eerder met de Typhoon hadden gereden. Men dacht dat het beheren van de ongelooflijke kracht die door de motor van de Tempest wordt gegenereerd problemen zou kunnen opleveren voor piloten die overstappen van kleinere vliegtuigtypes en dat voormalige Typhoon-eenheden het best geplaatst zouden zijn om te onderhandelen over de introductie van het squadron. Voorafgaand aan de D-day-landingen werden Tempests gebruikt in een soortgelijke grondaanvalrol als degene die zo effectief werd gevlogen door Typhoon-squadrons, maar mocht het nodig zijn om halverwege de missie over te schakelen naar luchtgevechtsoperaties, dan zou de Tempest was veel geschikter voor deze taak. Omdat ze een aanzienlijk groter bereik hadden dan de Typhoon, konden Tempests voor langere perioden in de gevechtszone rondhangen, waardoor offensieve aanvallen dieper in bezet Europa mogelijk waren, of piloten geduldig konden wachten tot de Luftwaffe opdook om te vechten, waar ze hen konden laten zien wat hun nieuwe mogelijkheden waren. vechter echt zou kunnen doen.
Als de snelste geallieerde jager op lage en middelhoge hoogte werden Tempest-squadrons in de weken na de succesvolle D-day-landingen tegengehouden voor thuisverdedigingstaken, vanwege de aanval van een sinister nieuw wapen, de V-1 '˜Doodlebug'. ™ pulse jet-vliegende bom. De Tempest bleek een uitstekende V-1-moordenaar te zijn, die de snelheid van de jager, de effectiviteit van zijn kanonnen en de moed van zijn piloten gebruikte om grote aantallen van deze angstaanjagende wapens te vernietigen voordat ze grote schade konden aanrichten aan Britse dorpen en steden. Honderden Doodlebugs, de meest effectieve kracht van Groot-Brittannië tegen deze willekeurige wapens, werden neergeschoten door de Hawker Tempest V-squadrons van de RAF, waarbij Squadron Leader Joseph Berry het meest bedreven bleek te zijn in dit werk, met niet minder dan 61 V-squadrons. -1 '˜kills'™ op zijn naam.
Nu de V-1-dreiging afnam, waren de Tempest V-squadrons van de RAF vrij om agressieve zoek- en vernietigingsmissies in bezet Europa te ondernemen, waarbij ze de snelheid, het bereik en de vuurkracht van hun nieuwste gevechtsvliegtuig met groot succes gebruikten. Op zoek naar potentiële V-1-lanceerlocaties en in toenemende mate naar de nieuwe Duitse straaljagers die tegen de geallieerde luchtmachten waren gaan opereren, begon de Tempest te laten zien dat het ongetwijfeld een van de meest capabele gevechtsvliegtuigen ter wereld was. Er is zelfs gemeld dat de agressief gevlogen Tempest het geallieerde vliegtuig Messerschmitt Me262 was waar straalpiloten het meest bang voor waren tijdens die eerste dagen van straalaangedreven operaties, vooral als ze werden betrapt tijdens de landings- en opstijgfasen van de vlucht, toen hun jets veel te zwaar waren. kwetsbaarder.
Er bestaat geen twijfel over dat de Hawker Tempest V een echt bruut vliegtuig was, snel, zwaar bewapend en met prestaties die elke jager van de Luftwaffe in dienst konden overtreffen, misschien met uitzondering van de Me262 op volle snelheid. Piloten die ervaring hadden met het vliegen met zowel de Tempest V als zijn voorganger, de Typhoon, beschrijven het verschil als dag en nacht - ze zeiden eigenlijk dat het leek op het vergelijken van een trekpaard met een racepaard. Hoewel dit een beetje hard lijkt, moeten we zeker buigen voor hun oordeel, aangezien zij het vliegtuig in een gevecht hebben bestuurd. Hoewel hij relatief laat in de Tweede Wereldoorlog verscheen, neemt de Tempest V nog steeds zijn plaats in als een van de meest effectieve zuigermotorjagers uit de Tweede Wereldoorlog en was hij misschien wel de '~Super Hurricane'™-ontwerper die Sydney Camm altijd voor ogen had gehad.
